Συνάντησα τον Αντώνη σε ένα καφέ στην Κηφισιά. Ανταποκρίθηκε αμέσως με χαρά στην πρόσκληση μου και μου έκλεισε ραντεβού την επόμενη μέρα. Η ενέργεια του ήρεμη, γειωμένη και με πολύ χιούμορ. Είναι γνωστός ηθοποιός και δάσκαλος γιόγκα και τα υπηρετεί και τα δύο με περίσσια αγάπη και συνείδηση. Να κάνεις κάτι επειδή το αγαπάς μου είπε και κατάλαβα πολύ καλά τι εννοούσε.. (Ακουστική Έκδοση)
Μαριάννα: Ποιά η σχέση σου με τη γιόγκα και ποιά με το θέατρό?
Αντώνης: Όλα τεχνικές είναι για μένα, ότι λέω εννοείται ότι είναι μόνο η δική μου άποψη και δεν το λέω σαν δάσκαλος ή σαν γνώστης, πιο πολύ στα πράγματα με οδηγεί η απορία και την πρακτική της γιόγκα με τον ίδιο τρόπο την αντιμετωπίζω.
Έλεγε ο Iyengar ότι η πιο δύσκολη άσανα είναι να απλώσεις το στρωματάκι σου και για μένα κάθε πρωί είναι το ίδιο πράγμα “πω πω ρε παιδάκι μου τώρα, πρέπει να το κάνεις αυτό το πράγμα τώρα, αφού το έκανες χθες..” και μετά το απλώνεις το ρημάδι και ξεκινάς, πάλι με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή θα ξεκινήσω την πρακτική μου και μπορεί να καθίσω, μπορεί να ξαπλώσω, μπορεί να σταθώ όρθιος, χωρίς να ξέρω τι πρόκειται να γίνει, ότι γίνει θα είναι προϊόν μίας απορίας, δηλαδή κάθομαι και ωχ πονάει ο δεξής γοφός, γιατί πονάει ο δεξής γοφός.. ξέρεις πιάστηκα? Τι έκανα εχθές? Πως κοιμήθηκα? Τι ετούτο, τι εκείνο? Και αυτή η επίγνωση στον πόνο ή στο πιάσιμο αρχίζει και οδηγεί το υπόλοιπο σώμα σιγά σιγά κάπως να κινηθεί και να πάει από τη μία στάση στην άλλη.
Μίλησες για το θέατρο πριν και το θέατρο για μένα είναι το ίδιο πράγμα, δεν είχα ποτέ μου την επιθυμία να είμαι πάνω σε μία σκηνή, ή μπροστά από μία κάμερα. Μάλλον αντιδραστικός ήμουν σε αυτό, αλλά αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι τα βιβλία. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γράψει και που το μυαλό τους είναι πολύ πιο οξυδερκές από το δικό μου, είναι πολύ πιο παρατηρητικοί, πολύ πιο διαισθητικοί, και η ματιά τους, το γράψιμο τους σε οδηγούν να δεις μία άλλη πλευρά της ζωής, μία άλλη πλευρά των πραγμάτων. Πιστεύω ότι για να το αντιληφθείς αυτό πρέπει να περάσεις κάποιο χρόνο, όπως και στο ματ πρέπει να περάσεις κάποιο χρόνο σε μία στάση. Λέμε ότι η γιόγκα έχει θεραπευτική αξία και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γιόγκα το καταλαβαίνουν γιατί το βιώνουν πάνω τους.
Ένας άλλος άνθρωπος όμως έρχεται και περιμένει με μία φορά που θα κάνει να του περάσουν όλοι οι πόνοι. Αυτό είναι λίγο δύσκολο, εάν έχεις ζήσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αν ας πούμε κάνεις μία καθιστική εργασία, κάθεσαι για 8 ίσως και 10 και 12 ώρες και κάποιοι πόνοι σε πιάσανε, είτε στον αυχένα, είτε στη μέση, μπορεί να είναι και πονοκέφαλος, δεν μπορεί επειδή θα σηκωθείς από το 12ωρο αυτό να κάνεις κάτι για μισή ή μία ώρα, μία φορά την εβδομάδα και να στο θεραπεύσει. Χρειάζεται μία πρακτική, μία πάλη να ξαναγυρίσεις σε αυτό και να ξαναγυρίσεις, χωρίς κάποιο φανατισμό βέβαια.
Με τον ίδιο τρόπο, ένα θεατρικό κείμενο ενός μεγάλου συγγραφέα αν το διαβάσεις στα γρήγορα όπως διαβάζεις μία εφημερίδα, δεν θα προλάβεις να καταλάβεις γιατί ρε παιδάκι μου ασχολούμαστε 3000 χρόνια με το ρημάδι, όμως αν πρέπει να πεις αυτά τα λόγια και μόνο ο φόβος ότι θα εκτεθείς θα σε κάνει να το διαβάσεις λίγο πιο προσεκτικά. Και μετά έρχεται ο σκηνοθέτης, που είναι σαν τον δάσκαλο της γιόγκα, ο όποιος θα έρθει εκεί λίγο να σε τσιγκλήσει, λίγο να σε καλοπιάσει, λίγο να σε σπρώξει, κάποια άλλη φορά να είναι λίγο αυστηρός με στόχο να σε βοηθήσει να πας κάπου, να καταλάβεις λίγο καλύτερα γιατί αυτή η λέξη και όχι κάποια άλλη, όπως και στη γιόγκα γιατί αυτή η στάση αυτή τη στιγμή και όχι κάποια άλλη τόσες υπάρχουν. Σε αυτό τον χρόνο και σε αυτή τη προσπάθεια που καταβάλλεις χρειάζεται κάποιος να είναι δίπλα σου, γιατί μόνος σου είναι ωραίο πράγμα αλλά χρειάζεται και μία παρέα, μία έμπνευση, ένα τσίγκλησμα. Αυτή η διαδρομή είναι που σε βοηθάει να ανακαλύψεις γιατί αυτό το κείμενο είναι καταπληκτικό, αυτή η διαδρομή είναι που με βοήθησε και εμένα να καταλάβω γιατί η γιόγκα είναι γιόγκα.
Μ: Θέλεις να μου πεις λίγο πως ξεκίνησες?
Α: Υπάρχει σήμερα κάτι που είναι καλό και κακό. Το κακό είναι ότι σήμερα αν έχεις κάποια απορία γκουκλάρεις και γιατί είναι κακό αυτό, γιατί λέει ο άλλος “Γιόγκα? Α ναι άκουσα την ξαδέρφη μου φαίνεται κάνει γιόγκα για να δω” γκουγκλάρει και θα δει πάρα πολλά πράγματα, τόσα πολλά που θα νομίζει ότι κάτι ξέρει χωρίς να το έχει αγγίξει καν και χωρίς να τον έχει αγγίξει. Το καλό λοιπόν για μένα ήταν ότι όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε το Google και δεν είχα ιδέα του τι είναι η γιόγκα, δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, δεν υπήρχαν φωτογραφικά υλικά, όταν λέμε δεν είχα ιδέα δεν ήξερα απολύτως τίποτα.
Μ: Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο, σαν ασκούμενος?
Α: Ναι, πολλά για άλλους δεν είναι τίποτα, είμαι από το 1998. Πάλι θα αναφερθώ στον Iyengar που έλεγε ότι τα πρώτα 30 χρόνια είσαι αρχάριος, το κακό είναι ότι έχει δίκιο. Ξεκίνησα εντελώς κατά τύχη, επειδή έκανε κρύο και είδα γιόγκα στους 40 βαθμούς και μπήκα μέσα στην αίθουσα για τη ζέστη.
Μ: Α έκανες Hot, Bikram?
Α: Δεν έκανα όμως, γιατί το μάθημα έτυχε να είναι άλλο, ήταν Ashtanga, και έτσι έκανα το πρώτο μου μάθημα, μου φάνηκε καταπληκτικό.
Μ: Έχει περάσει πολύς κόσμος από την Ashtanga και έχει φύγει από το σύστημα μετά , και ακολούθησε κάποιο άλλο.
Α: Όχι για μένα ήταν σύμπτωση, έμεινα γιατί γνωρίστηκα με κάποιον γίναμε φίλοι και κάναμε πλάκα ο ένας στον άλλον. Τότε στο μάθημα ήταν κυρίως χορεύτριες, ίσως να ήταν και η εποχή τότε, εγώ και ο φίλος μου δεν είχαμε καμία σχέση με το θέμα και ο λόγος που μείναμε ήταν η πλάκα που κάναμε ο ένας στον άλλον, ότι δεν μπορείς να το κάνεις, ούτε εγώ, αλλά εγώ μπορώ να το κάνω 1 δευτερόλεπτο παραπάνω από εσένα. Και βέβαια η δασκάλα ήταν τρομερή! Δηλαδή ο λόγος που έφυγα από την Ashtanga δεν ήταν ότι είχα κάτι με το σύστημα αλλά επειδή έφυγα από εκεί και δεν βρήκα αυτή τη δασκάλα.
Και στην Iyengar είναι ο δάσκαλος έχει σημασία, με το δάσκαλο δέθηκα και έμεινα στην πρακτική. Είχα κάνει Ashtanga με έναν άγγλο εξαιρετικό δάσκαλο στην Αλόννησο, αν ήταν αυτός θα έκανα Ashtanga. Την Iyengar αποφάσισα να τη διδάξω λόγο αυτής της δασκάλας που γνώρισα στην Ινδία, σε κάποιον μπορεί να πηγαίνει πιο πολύ η Ashtanga, σε κάποιον μπορεί να πηγαίνει πιο πολύ η Iyengar, σε κάποιον η hatha, γιόγκα είναι όλα! Αρκεί να κάνει κάτι! Με τον ίδιο τρόπο σκέφτομαι οτιδήπoτε είναι πρακτική, αρκεί να κάνει κάτι.
Μ: Θα πιαστώ λίγο από αυτό και επειδή η Iyengar είναι ένα πολύ θεραπευτικό σύστημα, θεωρείς ότι μπορείς να θεραπευθείς και από την Ashtanga? Επειδή έχεις κάνει και τα δύο συστήματα.
Α: Εξαρτάται από το δάσκαλο, μπορείς να τραυματιστείς και από τα δύο, μπορείς να θεραπευθείς και από τα δύο, μπορείς να θεραπευθείς και παίζοντας τάβλι. Είναι μία ταινία δεν τη θυμάμαι ακριβώς, είναι ο παππούς με τον εγγονό του και του λέει σε αυτό το δέντρο να του ρίχνεις ένα ποτήρι νερό κάθε μέρα, αλλά κάθε μέρα. Είναι η έννοια της προσευχής, είναι η έννοια της πρακτικής, δηλαδή αν ένας άνθρωπος συνειδητά, κάτσει και ράβει, είχα δει στην Ινδία έναν που έμαθε να κάνει πλεκτό, είχε πολύ πλάκα γιατί ήταν ένας τύπος δίμετρος και στα χεράκια του τα τεράστια είχε ένα πλεκτό.
Μ: ‘Ηταν ο διαλογισμός του…
Α: Ναι. Είναι τι κάνει ένας άνθρωπος συνειδητά, τι είναι αυτό που κάνει με παρατήρηση. Όχι για να ξεχαστεί, όχι για να σκορπιστεί αλλά για να καταλάβει, για να απορήσει και να προχωρήσει. Ξαναλέω ότι αυτός είναι ο δικός μου τρόπος ζωής.
Μ: Κυκλοφορεί μία ιδέα ότι θα μπεις σε μία αίθουσα γιόγκα και θα λυθούν όλα σου τα προβλήματα, και ξαφνικά θα ηρεμήσεις…
Α: Για μένα ήταν το ανάποδο, δηλαδή ξεκινώντας σιγά σιγά παρόλο που είχα ασχοληθεί με πράγματα σωματικά, άρχισα να καταλαβαίνω διαφορετικά, για παράδειγμα τι είναι η άρθρωση, πως μπορεί να ανοίξει, τι είναι η παλάμη, πως συνδέεται με το υπόλοιπο χέρι, τι είναι ο ώμος, που είναι η θέση του, πως μία διαφορετική θέση ώμων μπορεί να με κάνει να αναπνεύσω λίγο καλύτερα και πως αναπνέοντας λίγο καλύτερα μπορεί να μου αλλάξει η διάθεση. Φυσικά αυτό παίρνει χρόνο, ο δάσκαλος μπορεί να στα λέει και να στα ξαναλέει, και εσύ να τα ακούς και να τα ξανακούς και μετά από ένα χρόνο λες “ρε‘ συ αυτό έλεγε” και μπορεί να σου τύχει και σε άσχετη στιγμή.Εμένα μου έχουν τύχει πολλά πράγματα και στο θέατρο και στη γιόγκα να τα καταλάβω σε άσχετη στιγμή.
Ουσιαστικά με ότι ασχολείται ένας άνθρωπος συνειδητά και είναι η δική του πρακτική, δηλαδή να υπάρχει μία συνέπεια σε αυτό, όχι μία φόρα το Μάρτιο και τρεις φορές τον Απρίλιο και ξέρω τι είναι. Γιατί είναι νωρίς για να πεις ξέρω τι είναι, ειδικά για κάποια συστήματα όπως είναι η γιόγκα με 5000 χρόνων ιστορία. Θέλει το χρόνο του για να σου αποκαλυφθεί κάτι, και αυτό είναι και το κοινό με το θέατρο, δεν κλέβεται ο χρόνος.
Μ: Έχει βοηθήσει το ένα το άλλο, το θέατρο τη γιόγκα και η γιόγκα το θέατρο?
Α: Όπως όλα τα πράγματα, ναι δηλαδή στο θέατρο μπορεί να σου τύχουν κάποιες στιγμές που σου συμβαίνει αυτό που λέμε μεταφυσικό, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να συμβεί στη γιόγκα. Είσαι μέσα σε μία στάση, της δίνεις λίγο περισσότερο προσοχή, γίνεται λίγο πιο διαλογιστική, και εκεί που εσύ προσέχεις τι κάνουνε τα χέρια και τα πόδια σου και που είναι η αναπνοή σου, είναι σαν να ανοίγει ξαφνικά κάτι άλλο μέσα σου.
Το ίδιο είναι και το θέατρο, εσύ τα λόγια λες αλλά τα έχεις πει και τα έχεις ξαναπεί, και έτσι και αλλιώς, και μία μέρα τα λες κάπως και … πως ήταν παλιά στα κόμικ που άναβε ένα λαμπάκι όταν του ερχόταν η ιδέα του ήρωα, έτσι σαν να ανάβει ένα λαμπάκι κάπου μέσα σου. Το κοινό που έχουν και τα δύο είναι αυτό, το πάλι πάλι πάλι. Στο θέατρο συχνά σε ρωτάνε μα δεν βαριέσαι κάθε βράδυ το ίδιο και το ίδιο πράγμα. Το ίδιο μπορεί κάποιος να σκεφτεί και για τη γιόγκα πάλι κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια, δεν είναι ποτέ το ίδιο και δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί, τι θα σου έρθει, είναι κάτι που έρχεται μέσα από την πρακτική.
Μ: Στην εποχή μας η γιόγκα είναι πολύ βασισμένη στην άσανα, στο σωματικό της σκέλος. Ποιά είναι η γνώμη σου γι αυτό?
Α: ‘Έλεγε πάλι ο Iyengar ότι όλοι θέλουμε να είμαστε πνευματικοί αλλά δεν υπάρχει καλύτερο μέρος να ξεκινήσουμε από τον ιδρώτα. Χρειάζονται και τα δύο. Το να κάτσει ένας άνθρωπος να διαλογιστεί, κάθεται οκλαδόν όντως και λέει τώρα εγώ θα διαλογιστώ, άρα θα συγκεντρώσω το μυαλό μου σε ένα σημείο, έλα όμως που περνάνε 100000 πράγματα και εμείς σήμερα ζούμε εδώ, έχουμε ταυτόχρονα δουλειά, οικογένεια, υπολογιστές, ταινίες, τραγούδια, έχουμε μάθει να αντιδρούμε δεχόμενοι πάρα πολλά ερεθίσματα, όταν παλιά έλεγαν και τώρα να διαλογιστώ πολλοί άνθρωποι ζούσαν στα βουνά, είχαν δει να περνάει ένας προχθές και άλλος ένας μεθαύριο, τους ήταν πολύ πιο εύκολο να πουν τώρα θα ησυχάσω το μυαλό μου, γιατί ήσυχο ήταν. Εμάς δεν είναι, και ότι και να πούμε, όσο και να θέλουμε να είμαστε ήρεμοι και καταπληκτικοί και ευτυχισμένοι δεν είναι εύκολο.
Οπότε για να φτάσεις σε αυτή τη στάση καθιστός και να μείνεις καθιστός και να είναι ήσυχη η αναπνοή και να συγκεντρωθεί σιγά σιγά το μυαλό κάπου χρειάζεται μία προετοιμασία, κάποιες αναπνοές άρα πρέπει να έχει μάθει το σώμα να αναπνέει, πραναγιάμα, για να μπορέσει αυτό το σώμα και τα όργανα του να αναπνεύσουν κάπως πρέπει να ασκηθούν, για να ασκηθούν ένα βήμα πάλι πίσω άσανα. Άρα άσανα αλλά με αυτό το σκοπό.
Για μένα έρχεται κάποιος και μου λέει εγώ σε 3 μήνες θέλω να βγω στην παραλία και καταλαβαίνεις Αντώνη μου θέλω να έχω πολύ ωραίους κοιλιακούς και πολύ δυνατά μπράτσα. Μπράβο το καταλαβαίνω γυμναστήριο, βάρη, κοιλιακούς, δεν θα του έλεγα ποτέ να κάνεις γιόγκα.
Αν ένας άνθρωπος μου πει το σώμα μου είναι καταπονημένο από εργασιακούς λόγους, από αθλητισμό, από χορό τι να κάνω, γιόγκα, αν μου έλεγε το μυαλό μου είναι καταπονημένο τι να κάνω, γιόγκα γιατί αυτό ξέρω όχι ότι δεν υπάρχουν άλλα. Το ίδιο αν μου έλεγε η ψυχή μου είναι καταπονημένη αλλά όχι με στόχο να κάνεις σώμα, αυτό θα έρθει σαν παράπλευρο όφελος.
Αν μου έλεγε κάποιος ξεκινάω να παίζω μπάσκετ για να φτιάξω σώμα θα του έλεγα παράτα το, κάνε κάτι για αυτό που είναι, παίξε μπάσκετ για τη χαρά του μπάσκετ, για τη χαρά του ομαδικού αθλήματος, για τη χαρά της ανταλλαγής με άλλους ανθρώπους, για την περιέργεια να καταλάβεις πως λειτουργεί ο αντίπαλος.
Είναι αυτό που λέμε θα φάω πορτοκάλια γιατί έχουν βιταμίνη C , μην το φας, να το φας γιατί είναι νόστιμο και θα την πάρεις και τη βιταμίνη γιατί είναι εκεί. Αν κάτι είναι πολύ στοχοποιημένο, αν δεν έχει χαρά, αν δεν το εκτιμάς γι΄αυτό που είναι αλλά περιμένεις να αποκομίσεις κάτι από αυτό για εμένα άστο! Βρες κάτι να σου αρέσει, να μπορείς να το αγαπήσεις και αυτό θα σε θρέψει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μην μιμηθείς, αν και όλοι από μίμηση προχωράμε και καλό είναι, προχώρα όμως σε ένα βαθμό, πάρε έμπνευση από έναν άλλο άνθρωπο, αλλά δες αν εσύ μπορείς να το αγαπήσεις. Μην το κάνεις επειδή είναι μόδα, επειδή το κάνουν οι άλλοι. Με αυτή την έννοια μπορεί η πρακτική σου να αποτελείται από άσανα αρκεί να ξέρεις γιατί.
Μ: Εσύ κάνεις πρακτική κάθε μέρα?
Α: Ναι.
Μ: Σου πήρε καιρό μέχρι να το εδραιώσεις αυτό?
Α: Ναι.
Μ: Θα ήθελα να ακούσει ο κόσμος λίγο για αυτό, πόσο χρόνο πήρε κλπ.
Α: Εγώ ευγνωμονώ το θέατρο για αυτό ή μάλλον ευγνωμονώ δύο πράγματα, όταν ξεκίνησα ήμουν στη Νέα Υόρκη και οι ρυθμοί εκεί ήταν τρομακτικά έντονοι, τρελοί, αδιανόητοι, πήγαινα λοιπόν με αυτόν τον φίλο σε αυτή την δασκάλα που ήταν καταπληκτική. Υπήρχε και μία άλλη πολύ σημαντική συνθήκη, το στούντιο που πήγαινα είχε μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ, και ήταν όλοι εκπαιδευμένοι από την συγκεκριμένη δασκάλα.
Άρα αυτό ήταν πλεονέκτημα για εμένα που ήταν άστατο το πρόγραμμα μου, αν δεν προλάβαινα σε εκείνο το μάθημα θα πήγαινα σε ένα άλλο, μπορεί να μην ήταν η αγαπημένη μου δασκάλα, αλλά ακόμα καλύτερα, ήταν καλό για εμένα ότι γνώρισα τα ίδια πράγματα και από 2-3 άλλους ανθρώπους. Γιατί όπως τα λέει κάποιος μπορεί να τα λέει ωραία, καταπληκτικά αλλά καταλαβαίνεις λίγο, το ξανακούς από έναν άλλον μετά με τη δική του σκοπιά και σιγά σιγά γίνεται πιο γεμάτο. Αυτό λοιπόν με οδήγησε στο να κάνω γιόγκα κάθε μέρα.
Η φιλία, η δυνατότητα να μπορώ να πάω ανά πάσα στιγμή και βέβαια η εξωτερική πίεση γιατί κάνοντας το καθημερινά μου δημιουργούσε για μιάμιση δύο ώρες μία όαση μέσα στην μέρα μου. Με το που έφυγα από εκεί τέρμα. Ήρθα Ελλάδα. Να κάνω γιόγκα. Τι? Άσε την πλάκα, πάμε να πιούμε έναν καφέ. Δίκιο έχεις πάμε για καφέ. Αν δεν ήταν το θέατρο θα το είχα παρατήσει, γιατί πρέπει να κάνεις παράσταση και άρα θα εκτεθείς και άρα ότι μπορεί να σε σώσει από αυτή την κατάσταση καλό είναι.
Πήγαινα λοιπόν πριν την παράσταση, καθόμουν πάνω στη σκηνή, όπως είναι το ματ και έλεγα να κάνω κάτι να συγκεντρωθώ, γιατί έρχεσαι από τον έξω κόσμο και δεν είναι ότι πρέπει να απομονωθείς εντελώς, είναι ότι πρέπει να συγκεντρωθείς ώστε να υπηρετήσεις αυτό που έχεις να κάνεις. Και έτσι έκανα αυτά τα λίγα που είχα καταλάβει, και λέω λίγα γιατί συνειδητοποίησα ότι ενώ έκανα 2 χρόνια κάθε μέρα, κάτι λίγο τσιμπάς, αλλά αυτό το λίγο είναι αρκετό. Για εμένα ήταν υπεραρκετό και σωτήριο, η ανάγκη, ο φόβος, η έκθεση με έκαναν να κρατήσω μία κάποια πρακτική. Με το που σταματούσαν οι παραστάσεις τελείωνε και η ιστορία με τη γιόγκα.
Οπότε τα χρόνια που είμαι στη γιόγκα ακούγονται πολλά, αλλά είναι μόνο τα τελευταία δεν θυμάμαι πόσα χρόνια ακριβώς που κατάφερα να πω ότι εδώ μόνος σου πάμε. Αυτό που έκανα ήταν ότι είχα μία δασκάλα, πήγαινα 3 φορές την εβδομάδα και το θεωρούσα επιτυχία, και ήταν. Μόνος μου δεν τα κατάφερνα να κάνω παρά μόνο με το φόβο της παράστασης.
Μ: Άρα παίρνει λίγο χρόνο και αυτή η διαδικασία.
Α: Λίγο? Εμένα μου πήρε πάνω από δεκαετία. Ακόμα και τώρα με βοηθάει το γεγονός των μαθημάτων, έχω να διδάξω, τι θα διδάξεις. Λέω σήμερα πρέπει να κάνω μάθημα και τι θα πω σε αυτούς τους ανθρώπους.
Μ: Οπότε κάνεις πρακτική πριν διδάξεις?
Α: Ναι πάντα!
Μ: Σε βοηθάει στη διδασκαλία?
Α: Απεριόριστα, είναι δύο πρακτικές, μετά αυτό γίνεται λίγο βίτσιο, κάνω μία πρακτική για εμένα και μία σε σχέση με τους ανθρώπους που έχω να διδάξω. Τη μία φορά ζώντας με την δική μου παρατήρηση και τα δικά μου ερωτηματικά και την άλλη πρακτική σκεπτόμενος τα ερωτηματικά των ανθρώπων που θα διδάξω, και αν κάποιος άνθρωπος έχει κάποιο σωματικό πρόβλημα, μία ασθένεια ή κάποιου άλλου είδους πρόβλημα παίρνω αυτό σαν αφετηρία . Αυτό όμως είναι δουλειά άσχετα αν είναι πολύ ωραίο το αποτέλεσμα.
Όπως διαβάζεις ένα κείμενο και λες κοίτα να δεις πως το σκέφτηκε αυτός ο άνθρωπος με τον ίδιο τρόπο βλέποντας έναν άλλον άνθρωπο να κάνει γιόγκα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει λες κοίτα να δεις, μπορεί για παράδειγμα εμένα η μέση μου να είναι αρκετά ευλύγιστη και να μην μου θέτει αρκετά ερωτήματα και άρα να μην μπορώ να την καταλάβω καλά. Γιατί εκεί που υπάρχει πρόβλημα μπορείς να καταλάβεις, οπότε όταν συναντήσω έναν άνθρωπο που έχει δυσκολία στη μέση είναι χρήσιμο για εμένα. Μου δείχνει πράγματα. Αντίστοιχα οι ώμοι μου δεν είναι πολύ ευλύγιστοι, βλέποντας κυρίως στις γυναίκες που είναι πιο ευλύγιστες, λες κοίτα να δεις πως το αντιμετωπίζει, παίρνεις από όλα.
Μ: Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να διδάξεις?
Α: Αυτή η δασκάλα, υπάρχει αυτό το πράγμα ότι γιόγκα κάνουν οι χορεύτριες, οι αδύνατοι άνθρωποι, οι ευλύγιστοι άνθρωποι. Λάθος, γιόγκα κάνουν οι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα, οι τραυματισμένοι, οι χοντροί, οι άρρωστοι γιατί αυτοί πρέπει να βοηθηθούν. Αυτή η γυναίκα είναι Ελβετή και ήταν πιανίστρια, έφυγε μικρή από την Ελβετία παντρεύτηκε έναν Ινδό ο οποίος ήταν κάτι σαν ηγούμενος αντίστοιχα στη γιόγκα και είχε καθημερινή επαφή.
Είχε συνέχεια πονοκεφάλους λοιπόν και της είπε δοκίμασε να κάνεις λίγο γιόγκα για να σταματήσουν. Ξεκίνησε λοιπόν και έκανε γιόγκα και μία μέρα πηγαίνοντας στη γιόγκα με το μηχανάκι την χτύπησε λεωφορείο, 18 εγχειρήσεις 4 χρόνια ευχόταν κάθε μέρα να πεθάνει. Είχε γνωρίσει με κάποιο τρόπο τον Iyengar, την βοήθησε πάρα πολύ και την ξαναέστησε στα πόδια της και την χτυπάει ταξί, 5 εγχειρήσεις σοβαρές, το ένα της πόδι είναι πιο κοντό από το άλλο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η γυναίκα διδάσκει με έναν τρόπο, με τόση αγάπη γιατί το ξέρει μέσα από τα κόκαλα της. Δεν είναι ναι είμαι ευλύγιστος, είμαι αθλητικός, τι να κάνω σαν δουλειά, δεν γίνομαι δάσκαλος γιόγκα? Δεν την οδήγησε αυτό στη διδασκαλία, την οδήγησαν τα χρόνια αναπηρίας, αρρώστιας, ο φόβος του δεν θα ξανάπερπατήσω ποτέ και σήμερα αν σου φωνάξει είναι σαν να σου φωνάζει η γιαγιά σου. Νιώθεις όλη την αγάπη. Σχεδόν όλα τα έμαθα στις δυσκολίες και όχι στις ευκολίες. Η δυσκολία σε βοηθάει. Και στο θέατρο το ίδιο, διαβάζεις το κείμενο, αυτό που δεν καταλαβαίνεις έχει πληροφορία για εσένα.
Μ: Υπάρχει κάποια σημαντική στιγμή για εσένα στη γιόγκα? Κάτι που θα ήθελες να αναφέρεις.
Α: Το κάθε πρωί. Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλές είναι προσωπικές γεύσεις, δεν έχουν νόημα για κάποιον άλλον άνθρωπο. Έχουν νόημα σε μία απορία προσωπική, πως η μία δένει με την άλλη και πως φέρνει μία τρίτη.
Μ: Ευχαριστώ πολύ Αντώνη!
Α: Κ εγώ Μαριάννα!
Ακουστική Έκδοση:
Για τον Αντώνη Φραγκάκη:
Ο Αντώνης Φραγκάκης ξεκίνησε τη γιόγκα το 1999 όταν, ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη ως ηθοποιός, συνάντησε τη Cyndi Lee, ιδρύτρια του διάσημου OM YOGA, και η οποία τον μύησε στην ashtanga vinyasa.
Συνέχισε την πρακτική του με διαφορετικούς δασκάλους μέχρι την γνωριμία του με την Iyengar Yoga. Γοητεύτηκε από την ακρίβεια, την δυναμική και την εσωτερικότητα του συγκεκριμένου συστήματος και πέρασε πολλούς μήνες στην Ινδία στo RIMY (κέντρο του Iyengar στην Πούνα) με τον Prashant Iyengar, νωρίτερα με τους Chanchani, και την Usha Devi στο Rishikesh.
Παρακολουθεί σεμινάρια με τους: Marla Apt, Bobby Clenel, Olga Zvontsova, Marios Argyros, Eyal Shifroni.
Είναι πιστοποιημένος δάσκαλος της Iyengar Yoga. Εκπαιδεύτρια του είναι μια από τις κορυφαίες δασκάλες στο κόσμο, Penny Chaplin.
Για την Iyengar Γιόγκα:
Στην Iyengar γιόγκα υπάρχει ακρίβεια στην εκτέλεση κάθε στάσης και η προσοχή στρέφεται στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα των στάσεων-asanas. Με τον τρόπο αυτό, φανερώνεται και η θεραπευτική αξία της γιόγκα. Ιδρυτής της μεθόδου είναι ο B.K.S. Iyengar, από τον οποίο πήρε και το όνομά της. Ο B.K.S. Iyengar, μέσα από την προσωπική του σπουδή στη γιόγκα, συστηματοποίησε και κατηγοριοποίησε περισσότερες από 200 κλασικές asanas (στάσεις της γιόγκα) και 14 διαφορετικούς τύπους pranayama (τρόποι ελέγχου και επιμήκυνσης της αναπνοής), έτσι ώστε ένας αρχάριος, καθώς αποκτά ευλυγισία, δύναμη και ευαισθησία στον νου, το σώμα και το πνεύμα, να προχωρά με σιγουριά και ασφάλεια από τις βασικές στάσεις στις πιο προχωρημένες.
Namaste
*Οι φωτογραφίες είναι απο την Μαρίνα Πούπου
