Cover photo from Cynthia Sciberras, Yoga Portraiture – Beach photos from Prue Dudley
Γνώρισα την Monica σε ένα yoga retreat στην Πάρο που οργάνωσε με τον άντρα της τον Gregor Maehle, πέρασα φανταστικά! Διάβασε το σχετικό άρθρο εδώ.
Από τότε η παρουσία της έχει επηρεάσει την πρακτική μου αρκετά, όταν ανεβαίνω στο στρωματάκι μου στην καθημερινή μου πρακτική θυμάμαι την φωνή της να μου λέει να φροντίζω τον εαυτό μου πάνω στο στρώμα από την πρώτη αναπνοή, να συντονίζομαι όσο πιο πολύ μπορώ με τον εαυτό μου, να ακούω τι έχει να μου πει το σώμα μου, και να χτίζω μία σχέση αγάπης.
Είχα την τιμή να μου δώσει μία συνέντευξη και είναι πολύ σημαντικό να διαβάσεις τι είχε να μου πει, η Ashtanga Yoga όπως θα έπρεπε να είναι, η Αshtanga Yοga στα καλύτερα της! Ευγνώμων. (Θα βρείτε το πλήρης βιογραφικό στο τέλος του άρθρου)
Μπορείτε να βρείτε την ακουστική έκδοση της συνέντευξης εδώ
Μαριάννα: Πολλοί άνθρωποι κάνουν γιόγκα για να θεραπεύσουν τα μυοσκελετικά τους προβλήματα. Είναι η Αshtanga ένα θεραπευτικό σύστημα; Ποια είναι η γνώμη σας;
Monica: Θεωρώ πώς κάθε μορφή γιόγκα είναι θεραπευτική και πιστεύω ότι όταν η Αshtanga διδάσκεται με μη–δικτακτορικό τρόπο και το άτομο βρίσκει χώρο να προσαρμοστεί μπορεί να γίνει εξαιρετικά θεραπευτική. Ωστόσο αυτό είναι και το κλειδί, ότι δηλαδή δεν μπορείς να αναθέτεις τα πάντα σε κάθε διαφορετικό σώμα ανεξάρτητα από την ικανότητά τους. Για παράδειγμα, εάν κάποιος έχει πολύ ανοιχτούς γοφούς στην παράδοση Jois θα ήταν εντάξει να προχωρήσει και θα ήταν θεραπευτικό. Όμως αν κάποιος δεν έχει ανοιχτούς γοφούς θα πρέπει να σταματήσει στην ardha baddha pachimotanasana και προφανώς η θεραπεία θα είναι λιγότερη. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι περισσότερο πραγματιστές και πρακτικοί, και αντί να είναι δογματικοί να κοιτούν απλά το κάθε άτομο ξεχωριστά.
Το σύστημα σχεδιάστηκε για ανθρώπους που έχουν ήδη ανοιχτούς γοφούς, που κάθονται στο πάτωμα για όλη τους τη ζωή. Ας πούμε ότι έχετε κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία ή ίσως και κάποιον μικρότερο. Έχω δει νέους να έρχονται στο Mysore με δύσκαμπτους γοφούς και να φεύγουν κουτσαίνοντας, να μην ξανακάνουν ποτέ γιόγκα και φυσικά να χάνουν την πιθανότητα της θεραπευτικής πρακτικής να ανοίξουν τους γοφούς τους, με όσα οφέλη αυτή φέρνει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η πρώτη σειρά ονομάζεται yoga chikitsa (η γιόγκα της θεραπείας), καθώς με τους γοφούς ανοιχτούς σημαίνει ότι η σπονδυλική στήλη είναι πιο ελεύθερη και με περισσότερη κινητικότητα.
Μαριάννα: Πιστεύεις λοιπόν, ότι η Ashtanga Yoga είναι ένα σύστημα για όλους; Το λέω γιατί πολλοί άνθρωποι λένε ότι η Ashtanga Yoga είναι ένα πολύ δυναμικό σύστημα και δεν είναι για όλους.
Monica: Νομίζω είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι διαφορετικοί άνθρωποι ελκύονται από διαφορετικά είδη Γιόγκα ανάλογα με το χαρακτήρα τους. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις διαφορετικές θρησκείες που έχουμε, και νομίζω μπορούμε να κάνουμε την ashtanga yoga προσβάσιμη σε όλους όσους θέλουν να την εξασκήσουν όμως δεν θα αρέσει σε όλους αυτό το στυλ. Κάποιοι λένε ότι δεν θα ‘πρεπε να κάνεις ashtanga yoga εκτός και αν είσαι κάτω των 25, υπάρχουν και κάποιοι κάτω των 25 που θέλουν απλά μια ήπια πρακτική, και ίσως αυτό χρειάζονται, θα πρέπει να εξετάζουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ακόμα όμως, και αν δεν είναι αυτό από το οποίο έλκονται, δεν μπορείς να τους επιβάλεις κάτι που δεν επιθυμούν. Για όσους όμως επιθυμούν να το ακολουθήσουν, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το κάνεις προσβάσιμο γι’ αυτούς.
Πρόσφατα είχα μια μαθήτρια στο Μπαλί που είναι 63, δεν είχε κάνει γυμναστική καθόλου μέχρι την ηλικία των 50, ξεκίνησε να κάνει ashtanga yoga 2 δυο χρόνια πριν στα 61 και αν κάποιος με είχε ρωτήσει «Μόνικα, έχω μια μαθήτρια που είναι 61 και δεν είχε κάνει γυμναστική μέχρι τα 50..» θα έλεγα μάλλον όχι. Όμως μου ανέτρεψε όλες τις ιδέες, και οι ιδέες μου ήταν αρκετά ανοιχτές όμως τις ανέτρεψε και αυτές! Είναι ένα στυλ που κάποιοι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν, και της ταιριάζει τέλεια, είπε ότι αισθάνεται να γίνεται νεότερη μέρα με την μέρα. Και βλέπω ότι ως νεαρό άτομο θα είχε κάπως υπερκινητικές αρθρώσεις οπότε τώρα που είναι μεγαλύτερη και κάπως πιο δύσκαμπτη, η πρακτική είναι πολύ καλή για εκείνη αφού ξανά έχει πρόσβαση στην ευλυγισία της νιότης της. Επειδή είναι μεγαλύτερη δεν θα έχει τα προβλήματα υπερκινητικότητας αρθρώσεων που μερικοί νέοι έχουν και κάνοντας ένα τόσο δυναμικό σύστημα αυξάνονται περισσότερο.
Μαριάννα: Πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν μαθήματα γιόγκα γιατί δεν είναι ευλύγιστοι. Τι έχεις να πεις σε αυτούς;
Monica: Έχω να πω πως πήγα στο πρώτο μου μάθημα γιόγκα όταν ήμουν 18 και συνέχισα να πηγαίνω γιατί μου άρεσε πολύ η savasana, γιατί δεν ήξερα πώς να χαλαρώσω οπότε ήταν καλό για μένα. Και μετά στα 19 ανακάλυψα την γιόγκα του Iyengar και συνειδητοποίησα 1) ήμουν πολύ δύσκαμπτη και 2) ήμουν εντελώς αδύναμη, οπότε σκέφτηκα είτε ότι πρέπει να τα παρατήσω καθώς δεν είχα καμιά ελπίδα, είτε ότι θα έπρεπε να καταβάλλω υπερπροσπάθεια, και διάλεξα το δεύτερο.
Έτσι, από την εμπειρία μου, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται να κάνουν γιόγκα, κάτι το οποίο οφείλεται στα social media. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως παλιότερα ο ευλύγιστος ή ο ταλαντούχος δεν θα παρέμενε στην πρακτική, ενώ οι πιο δύσκαμπτοι θα συνέχιζαν γιατί είχαν την ανάγκη και γιατί αισθανόντουσαν τα οφέλη. Ενώ οι ευλύγιστοι που ακολουθούσαν και μπορούσαν να τα κάνουν όλα σύντομα βαριόντουσαν. Αυτό άλλαξε καθώς τώρα οι πιο ευλύγιστοι μπορούν να ανεβάσουν τις ωραίες φωτογραφίες τους στο Instagram και να έχουν αρκετούς ακόλουθους, αφού οι άλλοι θαυμάζουν αυτό που κάνουν, είναι μια ενδιαφέρουσα αλλαγή και νομίζω ότι οφείλεται κυρίως στα social media, προφανώς και υπήρχαν και ταλαντούχοι που θα παρέμεναν στην πρακτική, όμως παρατηρούσα αυτούς που ζορίζονται πραγματικά στο πρώτο μάθημα να συνεχίζουν γιατί αντιλαμβανόντουσαν τα οφέλη, γιατί ήταν τόσο δύσκαμπτοι.
Και δεν έχει να κάνει με το πόσο ευλύγιστος είσαι, είναι σημαντικότερο το να επιχειρείς τα τεντώματα. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που είναι δύσκαμπτοι απολαμβάνουν περισσότερα οφέλη από αυτούς που είναι ήδη ευλύγιστοι. Νομίζω λοιπόν, ότι δεν χρειάζεται να είσαι ευλύγιστος για να κάνεις γιόγκα, εάν είσαι δύσκαμπτος τα οφέλη θα είναι πολλά από την πρακτική, από την άλλη οι ευλύγιστοι δεν θα αποκτήσουν ευλυγισία, αφού δεν την χρειάζονται. Νομίζω όμως ότι όλοι χρειάζονται τη γιόγκα για πολλούς διαφορετικούς λόγους.
Μαριάννα: Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και άλλες μορφές στρες, πιστεύεις ότι η γιόγκα βοηθάει και πώς;
Monica: Θεωρώ πως η γιόγκα σίγουρα βοηθάει, πρόσφατα μάλιστα είχα μια προσωπική εμπειρία κρίσεων πανικού με τη μαμά μου. Για παράδειγμα της συνέβησαν μια σειρά από σημαντικά γεγονότα στη ζωή της, όπως ότι πέρασε τον πόλεμο στη Μάλτα, όπου βομβαρδίστηκε το σπίτι της και είδε πτώματα από τους βομβαρδισμούς, έζησε στα καταφύγια για 5 χρόνια, υπέστη ένα ισχυρό σοκ όταν ήταν 21 χρονών όπου ο άντρας της πέθανε ξαφνικά και βρέθηκε στην Αυστραλία, έγκυος και να μην μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα, χωρίς οικογένεια. Έτσι όλα αυτά συσσωρεύτηκαν και έπειτα από λίγο το νευρικό σύστημα έγινε τόσο υπερδραστήριο που οι κρίσεις πανικού ήταν σαν να έπεφτε η ασφάλεια σε ένα υπερφορτωμένο σύστημα. Έτσι ξεκίνησα να διδάσκω την μητέρα μου τρόπους να χαλαρώνει, αλλά δεν ξέρει πως να χαλαρώνει, γιατί είχε έξι παιδιά, γιατί δούλευε σκληρά σε όλη της τη ζωή, δεν ήξερε να κάνει κάτι άλλο, ούτε να δει μια ταινία, θα έπρεπε να πλέκει και να βλέπει ταινία την ίδια στιγμή.
Νομίζω ότι ο λόγος που βλέπουμε τόσο περισσότερο άγχος, η κατάθλιψη είναι μια ‘άλλη ιστορία αλλά οι κρίσεις πανικού οφείλονται σε τραυματικές αγχώδεις καταστάσεις, η ψυχική ασθένεια προέρχεται από 1) την υπερδιέγερση που νιώθουμε συνεχώς και 2) εξαιτίας της γενικής ανασφάλειας και της τρέλας του κόσμου μας. Έτσι, τουλάχιστον εάν είναι κανείς εφοδιασμένος με τα εργαλεία που χρειάζεται για να χαλαρώσει έχει λιγότερες πιθανότητες να υπερφορτωθεί το σύστημα του. Είναι σαν ένα εργαλείο διαχείρισης του στρες, τα εργαλεία διαχείρισης του στρες είναι αυτά που μαθαίνουμε.
Πρόσφατα η περιοχή μας υπέφερε από μεγάλες πλημμύρες, πολλοί άνθρωποι έχασαν τα πάντα, τα σπίτια τους, τα υπάρχοντά τους και η ποσότητα του τραύματος ήταν αντιληπτή στην ατμόσφαιρα. Δεν θα σας πω την ιστορία καθώς υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες, θα σας πω αυτά που αφορούν το τι συνέβη αμέσως μετά. Βρέθηκα σε κατάσταση πανικού και ο Gregor πετούσε εκείνη τη μέρα, αυτό ήταν και μέρος του στρες αφού ο Θεός ξέρει πως καταφέραμε να φύγει από το σπίτι μας. Άρχισα λοιπόν να νιώθω εκείνα τα κύματα πανικού. Άρχισα να διαλογίζομαι και τα πράγματα έγιναν χειρότερα, προσπάθησα να κάνω πραναγιάμα και δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ήμουν συντετριμμένη κατά κάποιο τρόπο αφού θωρούσα τον εαυτό μου γιόγκι και ως γιόγκι θα πρέπει να είμαι σε θέση να μπορώ να διαχειριστώ τέτοιες καταστάσεις. Όμως το νευρικό μου σύστημα ήταν τόσο υπερφορτωμένο, αφού μερικές φορές είναι αδύνατο να ελέγξει κανείς όλο αυτό το σοκ που υφίσταται το σύστημα ειδικά όταν συμβαίνει κάτι που έχει μεγάλη βαρύτητα.
Και ήταν θαυμάσια έκπληξη ότι την μεγαλύτερη βοήθεια μου την πρόφερε το chanting, αφού το γαστροπνευμονικό νεύρο αγγίζει κάθε όργανό του σώματος αλλά και τις φωνητικές χορδές. Έτσι συνειδητοποίησα ότι το να μιλάω σε φίλους στο τηλέφωνο (αφού ήμουν μόνη στο σπίτι) με βοήθησε πραγματικά, συνειδητοποίησα όμως ότι και το Chanting με βοήθησε άλλο τόσο. Έτσι, έψαλα mantras ή japas “om shanti, shanti, shanti” και αυτό ήταν από τα σημαντικά πράγματα που με έβγαλαν από τη δύσκολη κατάσταση. Ήμουν λοιπόν χαρούμενη που το είχα μέσα στο κουτί εργαλείων της γιόγκα, πραγματικά αγαπώ το chanting γιατί είναι ένας τόσο εύκολος τρόπος να συνδεθεί κανείς με το εσωτερικό του.
Μαριάννα: και έχεις τόσο ωραία φωνή….
Monica: Δεν έχω ιδιαίτερα ωραία φωνή, αλλά νομίζω πως αν κάνεις chanting από την καρδιά σου όλες οι φωνές είναι ωραίες.
Μαριάννα: Μου έδωσες έμπνευση να αρχίσω και εγώ την πρακτική του chanting…
Monica: Αχ αυτό είναι τόσο όμορφο, είναι μία πολύ όμορφη πρακτική και είναι ο ευκολότερος τρόπος να συνδεθείς με το εσωτερικό σου. Είναι ο γρηγορότερος, ευκολότερος, και αναφέρεται και στα Γιόγκα Σούτρας.
Μαριάννα: Θυμάσαι που ακριβώς αναφέρεται;
Monica: Όχι, αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Gregor θυμάται. Είναι το Yoga Google μου! Νομίζω όμως ότι είναι στο δεύτερο κεφάλαιο.
Μαριάννα: Γνωρίζω ότι ξεκίνησες την πρακτική του διαλογισμού πριν αρχίσεις να κάνεις ashtanga yoga και στις μέρες μας είμαστε όλοι τόσο στοχευμένοι στην asana. Προσωπικά δεν έχω διδαχθεί pranayama και διαλογισμό πριν από εσάς, έχεις κάτι να σχολιάσεις για αυτό;
Monica: Νομίζω πως αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που για μένα έλειπε από το σύστημα της ashtanga yoga με τον Patthabbi Jois. Ότι δεν είχε κάποιο πνευματικό μήνυμα “Do your practice and all is coming” (Κάνε την πρακτική σου και όλα θα έρθουν) είναι κάτι πολύ ασαφές, σκεφτόμουν πάντα ναι όλα θα έρθουν, και τα κακά επίσης, τι σημαίνει αυτό; Έτσι εγώ δεν ταυτιζόμουν με αυτό, ήταν απλά μία πνευματική μεταφορά, ότι θα αναγνωρίσεις το Θεικό μέσα σου γιατί για μένα αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος που με οδηγεί στο να κάνω πρακτική σε όλα τα σκέλη της γιόγκα.
Έμαθα λοιπόν διαλογισμό από κατά τη γνώμη μου μία εξαιρετική πνευματική δασκάλα, έτσι δεν ήταν τόσο ο διαλογισμός αλλά ο λόγος που έκανα διαλογισμό ο οποίος είναι να συνδεθείς με το Θεικό μέσα σου, και έχοντας ήδη σε νεαρή ηλικία κάποιες αναλαμπές από αυτό, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το αφήσω. Όταν γνώρισα τον Patthabbi Jois και το σύστημα και αυτό ήταν ότι κάνεις asana μέχρι να φτάσεις σε ένα επίπεδο, και μετά κάνεις pranayama μέχρι.. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον άκουσα ποτέ να διδάσκει διαλογισμό. Δίδαξε μερικά μαθήματα για τα Yoga Sutras όταν ήμουν στο Mysore αλλά κατέληγαν στο να γελάνε όλοι και νομίζω τα παράτησε γιατί δεν ήξερε πως να το μεταδόσει με έναν τρόπο που οι Δυτικοί θα το κατανοήσουν, και έτσι κανείς δεν ακολουθούσε, και όλοι απλά γελούσαν, και στο τέλος τα παράτησε.
Μαριάννα: Η Ashtanga yoga είναι ένα πολύ δυναμικό σύστημα, κάνοντας πρακτική μαζί σου τις προηγούμενες μέρες πήρα μία τόσο ήρεμη, γλυκιά ενέργεια. Απόλυτα θηλυκή.. Πως κατάφερες να διατηρήσεις αυτές τις ποιότητες;
Monica: Λοιπόν ξέρεις με τον Gregor συζητάμε πολύ για το θέμα Ηλιακό και Σεληνιακό (Luna and Solar) και νομίζω ότι αυτή η πρακτική είναι αρκετά Ηλιακή, όσο αναπτύσσεται, και νομίζω ότι φταίει το γεγονός ότι επέτρεψα στις ποιότητες της Σελήνης να έρθουν μέσα μου. Ακολούθησα το σύστημα όπως μου δόθηκε από τον Patthabbi Jois, και τελικά ένιωθα ότι έπρεπε να καταπατώ τις φυσικές κλίσεις του σώματος μου, και τραυματιζόμουν αρκετά, και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό είναι γελοίο, γιατί κάνω γιόγκα… Υπήρχαν στιγμές που είχα τραυματισμούς και δεν μπορούσα να κάνω πρακτική και ήμουν απελπισμένη και τότε έκανα την ερώτηση στον εαυτό μου, αλήθεια γιατί κάνεις πρακτική; Κάνεις γιατί μπορείς να κάνεις συγκεκριμένες στάσεις και συγκεκριμένες σειρές, και μετά νιώθεις καλά για τον εαυτό σου, και αν δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά, τι θα κάνεις, θα σταματήσεις την πρακτική;
Και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω τη γιόγκα μου πιο οικεία, ότι χρειαζόμουν να με τρέφει, όχι να με καταστρέφει, και ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί με αυτόν τον τρόπο σκέψης, δηλαδή απλά κάντο, και απλά συνέχισε και σπρώξε κι άλλο κλπ. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα με αυτή την υλιστική αντιμετώπιση δηλαδή, θέλω να κάνω την επόμενη στάση, να προχωρήσω στην επόμενη σειρά, να ανταγωνιστώ με όλο αυτό. Και έπρεπε να αναρωτηθώ βαθιά εκείνη την δύσκολη εποχή.
Τότε ήταν που εδραίωσα μία πρακτική τροφής και φροντίδας για τον εαυτό μου, και φυσικά αν το κάνω για εμένα δεν μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό για τους μαθητές μου. Έτσι ενθαρρύνω τους ανθρώπους να έρθουν προς τα μέσα, να ακούσουν το σώμα τους, να σεβαστούν και να αγαπήσουν το σώμα τους και να χτίσουν μία πρακτική φροντίδας και όχι τιμωρίας, το βλέπω αυτό τόσο συχνά, να τιμωρούν τους εαυτούς τους στο στρωματάκι τους.
Μαριάννα: Ειδικά στη ashtanga…
Monica: Ναι, ακριβώς, και θα ήμουν πολύ περίεργη να δω, ίσως εσύ ξέρεις αν έχεις πάει στο Mysore πρόσφατα, αλλά φαντάζομαι ότι ο Sharath προσελκύει κυρίως άτομα νεαρής ηλικίας, γιατί μπορείς να τα κάνεις αυτά σε ένα βαθμό όσο είσαι νέος. Είπα πολύ νωρίς στο retreat, υπάρχει ένα ρητό στην αποκατάσταση “Ο Θεός θα σε συγχωρέσει, αλλά το σώμα σου όχι” και το υψηλότερο ρίσκο ενός τραυματισμού είναι ένας προηγούμενος, άρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ταλαιπωρούμε το σώμα μας, ειδικά όχι με τη γιόγκα.
Νομίζω ότι ποτέ δεν ήμουν ένα πολύ σκληρό δικτατορικό άτομο, αλλά πιστεύω από την εμπειρία μου, και έχοντας κάνει πρακτική αρκετό καιρό, περνώντας από τα υψηλά και τα χαμηλά, ότι έχω γίνει πιο μαλακή. Είναι πολύ σημαντικό να κοιτάς το κάθε άτομο ξεχωριστά, ξέρεις υπάρχουν άτομα στην αίθουσα που είναι νέα, ζωηρά και γεμάτα ενέργεια και θέλουν να δουλέψουν με το σώμα τους πιο σκληρά, και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Αλλά θα πρέπει να κρατάμε σε έλεγχο την στάση μας και πόσο αν όλη αυτή η προσπάθεια εξερευνεί τις δυνατότητες μας ή είναι μία φιλοδοξία, και μπορεί όλη αυτή η πίεση να μην οδηγείται από εξωτερικούς παράγοντες, γιατί πολλές φορές το κάνουμε εμείς στον εαυτό μας. Βλέπω πολλούς μαθητές που το άγχος τους εκφράζεται σε προβλήματα με το φαγητό και συχνά υπάρχει και η διάθεση να γυμνάζονται πολύ σκληρά, νομίζω πως η γιόγκα πρέπει να τους μάθει πως να αγαπάνε τον εαυτό τους ξανά, γιατί προφανώς υπάρχει μία έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό τους, και αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι υπάρχει αυτή η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό και το εκφράζουμε κάνοντας τη ζωή μας δύσκολη πάνω στο ματ.
Θυμάσαι που έλεγα ότι το σώμα σου σε υπηρετεί 24 ώρες την ημέρα και αληθινά, ειλικρινά και σοβαρά συνειδητοποίησε το αυτό. Πρέπει να είμαστε ευγνώμων και με σεβασμό για το σώμα μας αντί να απαιτούμε και να απαιτούμε περισσότερο όταν δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε, απογοητευόμαστε, ερχόμαστε σε απόγνωση ακόμα και θυμώνουμε όταν το σώμα μας δεν κάνει κάποια πράγματα επειδή απλά θέλουμε να τα κάνει. Όταν το δεις έτσι σκέφτεσαι, πως μπορώ να είμαι τόσο κακός, δεν θα το έκανα ποτέ σε ένα φίλο, άρα αν δεν το έκανες σε ένα φίλο τότε..
Πρέπει να είμαστε φίλοι με το σώμα μας, πρέπει να το αγαπάμε, γιατί είναι κρυσταλλικές μορφές που μας επιτρέπουν να υπάρχουμε, και να προχωράμε στη ζωή, όπως είπα μία μέρα, το σώμα σου είναι ένα ιερό θέαμα γιατί ο Θεικός κόσμος ζει μέσα του, και πρέπει να του συμπεριφέρεσαι έτσι, και όχι να το καταπατάς.
Μαριάννα: Τι είναι γιόγκα για εσένα και έχεις κάποια συμβουλή για τους ανθρώπους που κάνουν πρακτική;
Monica: Η γιόγκα για εμένα τελικά, όχι μόνο το σωματικό σκέλος αλλά όλη η έννοια της, αυτό που κάνω είναι η σύνδεση με τη Θεική πλευρά του εαυτού μου, και αυτό για μένα είναι η γιόγκα. Είτε είναι διαλογισμός, είτε είναι να ακολουθείς την αναπνοή, είτε είναι chanting, είτε είναι asana, είναι το καθημερινό ραντεβού μου με τον Θεό. Ξέρεις εκεί που εξελίσσω αυτή τη σχέση, γιατί πιστεύω στην εξέλιξη αυτής της σχέσης. Αυτό είναι που έφερε και την μαλακότητα μου γιατί αισθάνομαι την αγάπη ότι και να συμβαίνει στη ζωή μου, αισθάνομαι ότι με αγαπούν, νιώθω ότι έχω μία πηγή, μία αιώνια πηγή που είναι μεγαλύτερη από εμένα. Ότι μπορώ πάντα ακόμα και όταν είμαι δυσαρεστημένη ή κουρασμένη ή οτιδήποτε από αυτά, νιώθω ότι υπάρχει κάτι καλό από όπου μπορώ να πιαστώ που είναι πάνω από εμένα. Και το να χτίζω αυτή τη σχέση είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη γιόγκα, αλλά δίνω χρόνο, δίνω ένταση όπως σε κάθε προσωπική σχέση που έχεις στη ζωή σου.
Πρέπει να δώσεις σε αυτά τα πράγματα και αυτός είναι και ο λόγος που ο Gregor και εγώ είμαστε τόσο ταιριαστοί στη σχέση μας, σεβόμαστε ο ένας στον άλλον ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στις ζωές μας. Ακόμα και πάνω από τη σχέση μας, ότι η σχέση μας με τον εαυτό μας, η Θεικότητα μας είναι το πιο σημαντικό πράγμα και νιώθουμε πολύ τυχεροί που το μοιραζόμαστε αυτό, και μετά έχουμε τη σχέση μας. Νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος, γιατί όταν γνωριστήκαμε είχαμε και οι δύο έρθει σε ένα σημείο που σκεφτόμασταν όχι άλλες σχέσεις, αυτό ήταν, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε άλλο, πολύ δύσκολο, και μετά γνωριστήκαμε.
Και ήταν κάπως έτσι, α περίμενε εγώ μόλις αποφάσισα ότι δεν θέλω σχέση, α και εγώ το ίδιο, και έχοντας αυτή την ελευθερία και γνωρίζοντας που στεκόμασταν πραγματικά μπορούσαμε να ταξιδέψουμε μαζί στο ίδιο μονοπάτι. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που συνειδητά αποφασίσαμε να μην κάνουμε παιδιά, γιατί θέλαμε να αφιερώσουμε τη ζωή μας σε αυτό, και να το διδάξουμε, και οι δύο μας. Γιατί διαφορετικά είτε η μία πλευρά είτε η άλλη, ξέρεις δεν θα ήθελα να κάνω παιδιά με την μισή καρδιά μου, πιθανόν να ήθελα να είμαι τόσο αφοσιωμένη στα παιδιά μου όσο είμαι και στη γιόγκα, είναι δύσκολο να είσαι αφοσιωμένος σε δύο πράγματα. Είναι εφικτό φυσικά, αλλά το κάνει πιο εύκολο.
Μαριάννα: Είναι δύσκολοι οι καιροί για τον κόσμο της ashtanga yoga, έχεις κάποια συμβουλή για τους ασκούμενους;
Monica: Νομίζω πως όπου και να είσαι με την πρακτική σου πριν σηκώσεις τα χέρια σου πάνω από το κεφάλι σου και κάνεις την πρώτη κίνηση, ekam, να είσαι ειλικρινά με τα χέρια σου στην καρδιά, εκεί που κατοικεί το Θεικό μέσα σου, να κάνεις αυτή τη σύνδεση και να ξεκινήσεις να χτίζεις αυτή τη σχέση.
Γιατί ένα από τα πράγματα που συνειδητοποίησα πολύ νωρίς στη ζωή μου είναι ότι έρχεσαι σε αυτό τον κόσμο μόνος, ναι υπάρχει η οικογένεια σου, και θα κάνεις φίλους, και ίσως έχεις ένα σύντροφο κλπ, αλλά με κάποιους τρόπους είμαστε πάντα ξεχωριστά άτομα. Και όταν φεύγεις είναι το ίδιο, κάνεις δεν μπορεί να έρθει μαζί σου για να το κάνει πιο εύκολο, και αν έχεις αυτή τη γνώση του ποιος πραγματικά είσαι, τότε καταλαβαίνεις ότι πότε δεν είσαι μόνος σου, ότι εσύ και όλα τα υπόλοιπα είστε ένα.
Νομίζω το να χτίσεις αυτή τη σχέση με τον εαυτό σου, και στην αρχή για κάποιους ανθρώπους αυτό μπορεί να είναι πολύ μακριά και να μην ξέρουν από που να ξεκινήσουν, αλλά αν απλά καθίσεις με τα χέρια σου στη θέση της καρδιάς και έρθεις προς τα μέσα αυτή η σχέση θα ξεκινήσει. Είναι σαν γνωρίζεις έναν καινούριο φίλο, ξέρεις, γεια σου, πως σε λένε, και μετά απλά ξεκινάς και συνεχίζεις να χτίζεις. Αυτή είναι η συμβουλή μου, να χτίσεις τη σχέση με τον εαυτό σου, γιατί είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε στη ζωή μας.
Μαριάννα: Ευχαριστώ Monica!
Monica: Παρακαλώ Μαριάννα!
Namaste
Σχετικά με την Dr Monica Gauci:
Η Monica(BSc., BChiro (hons), yoga therapist) έχει σπουδάσει και ασκείτε στη Γιόγκα από το 1978. Είναι μια αφοσιωμένη Γιόγκι, μια επίμονη εκπαιδεύτρια, εγγεγραμμένη Θεραπεύτρια στην Γιόγκα και γιατρός αποκατάστασης της Χειροπρακτικής!
Εξουσιοδοτήθηκε το 1996 από τον Κ. Pattabhi Jois να διδάσκει την Ashtanga Yoga και είναι επίσης εγγεγραμμένη στο υψηλότερο επίπεδο τόσο με την Yoga Alliance (ERYT 500) όσο και με την Yoga Australia (Επίπεδο 3).
Από την ηλικία των 24 ετών, η Monica έχει μελετήσει πολλούς επιστημονικούς κλάδους στην Τέχνη της Θεραπείας, όπως Ρέικι, τα Αυστραλιανά Bush Flower Essences, την Εφαρμοσμένη Κινησιολογία, το μασάζ Lomi Lomi και τις τεχνικές συναισθηματικής απελευθέρωσης. Το 2008 αποφοίτησε με τιμητική διάκριση (1st class honour) ως γιατρός Χειροπρακτικής. Επιπλέον, έλαβε πολλά βραβεία για ακαδημαϊκή αριστεία.
Η Monica δημοσίευσε το ‘Ashtanga Yoga Beginners Course Manual for Teachers‘ το οποίο αποτελεί έναν οδηγό βήμα προς βήμα για το πώς να διδάξει κανείς την Ashtanga Yoga με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα σε αρχάριους. Έχει επίσης συνεισφέρει σαν συγγραφέας στο Ashtanga Yoga, Practice and Philosophy και το Ashtanga Yoga, The Intermediate Series στους τομείς της ασανας, της ανατομίας, της πρόληψης των τραυματισμών και της αποκατάστασης.
Το 1996, η Monica ίδρυσε μαζί με τον Gregor το 8 Limbs Yoga στο Περθ της Αυστραλίας, το οποίο συν-διευθύνουν εδώ και 21 χρόνια. Τώρα ζουν σε ένα τροπικό δάσος στην ενδοχώρα του Byron Bay όπου πραγματοποιούν περιστασιακά Immersions. Μαζί οργανώνουν εκπαιδευτικά για δασκάλους γιόγκα, εκδρομές και εργαστήρια σε πολλές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Η Monica αγαπά να γράφει άρθρα όπου βοηθάνε τους ανθρώπους να θεραπευτούν. Είναι διαθέσιμη για εργαστήρια σε ποικίλα θέματα, καθώς και για προσωπικές Yoga Therapy διαβουλεύσεις και για ιδιωτικά μαθήματα γιόγκα.
Το εύρος της γνώσης της Monica, η διορατικότητα της, ο ήρεμος τρόπος της και η παιχνιδιάρικη προσωπικότητά της, κάνουν τη μάθηση απλή και ευχάριστη!
