Οι Μάσκες που Φοράμε και Ποιοι Πραγματικά Είμαστε5 min read

Το Halloween (& οι Απόκριες) παρέχουν την ευκαιρία να φορέσουμε μάσκες και κοστούμια. Μπορούμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάποιος άλλος. Ωστόσο, μετά το Halloween, βγάζουμε αυτές τις μάσκες και τα κοστούμια.

Αλλά τι συμβαίνει με τις αόρατες μάσκες ή πανοπλίες που φοράμε για να προστατευθούμε. Πράγματα όπως:

… Είμαι δυνατός, είμαι αδύναμος, δεν αρρωσταίνω ποτέ, δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνος μου, είμαι πάντα χαρούμενος, δεν έχω γούστο, είμαι αδέξιος, είμαι πειθαρχημένος, είμαι επικεντρωμένος, είμαι ντροπαλός, δεν μπορώ να τραγουδήσω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, μητέρα, αδερφός, yogi κτλ…

Αυτές οι μάσκες δεν είναι απαραιτήτως κακές επειδή μας δίνουν μια ταυτότητα, μας προστατεύουν και φυσικά όλοι χρειαζόμαστε μια ταυτότητα, ειδικά όταν μεγαλώνουμε, γινόμαστε έφηβοι και μπαίνουμε στην ενήλικη ζωή.

Αλλά το πιθανό είναι ότι τείνουμε να ταυτιστούμε εσφαλμένα με τη μάσκα. Πιστεύουμε ότι είμαστε η μάσκα. Δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι κάτι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ότι μπορούμε να το βγάλουμε μετά. Και φυσικά όσο περισσότερο βάζουμε αυτές τις μάσκες, τόσο περισσότερο γινόμαστε αυτοί που πιστεύουμε ότι είμαστε.

Δεν είναι πολύ περίεργο που σε κάποια στιγμή της ζωής μας βρίσκουμε μια “μάσκα” που μας κάνει να νιώθουμε άνετα, μας δίνει μια ταυτότητα και στη συνέχεια αποφασίζουμε να τη “φοράμε” όλη την ώρα;

Φανταστείτε να ντυθήκατε Φρανκενστάιν για το Halloween και στη συνέχεια δεν βγάλατε ποτέ τη μάσκα και τη φορεσιά και αρχίσατε να νομίζετε ότι ήσαστε ο Φρανκενστάιν και αφού φορούσατε το κοστούμι για ένα χρόνο, δύο χρόνια … ήσασταν σίγουροι ότι είστε ο Φρανκενστάιν, και αρχίσατε να νομίζατε ότι το δέρμα σας είναι πράσινο.

Αν κολλήσουμε σε ένα ρόλο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, χάνουμε τις τόσες πολλές όμορφες ευκαιρίες να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε πραγματικά, να αγκαλιάζουμε πλήρως και να απολαμβάνουμε όλα αυτά τα διαφορετικά συναισθήματα και να υποστηρίζουμε τους φίλους και τους αγαπημένους μας με ενσυναίσθηση και καθοδήγηση με αγάπη ενώ περνούν από τα συναισθηματικά τους κύματα. Το να κρυβόμαστε πίσω από τις μάσκες μας είναι σαν μια πεταλούδα που δεν βγαίνει ποτέ από το κουκούλι της.

Τα συναισθήματα είναι μια πολύτιμη ποιότητα των ανθρώπων. Αφήνουν σημάδια στις καρδιές μας, φέρνουν εξαγνιστικά δάκρυα και απελευθερωτικό γέλιο. Τα ζωντανά και τα εκφρασμένα συναισθήματα μας κάνουν να αφήνουμε ίχνη στη ζωή μας. Φέρνουν ανθρώπους στα μονοπάτια μας που μας νοιάζονται και μας αγαπούν για το ποιοι είμαστε πραγματικά.

Ίσως είναι η ώρα να κάνετε στον εαυτό σας τις εξής ερωτήσεις:

  • Εάν είμαι ο έξυπνος, συγκρατημένος και πάντα γοητευτικός άνθρωπος, πώς μπορώ να δείξω τις βαθύτερες ανησυχίες ή τους φόβους μου;
  • Αν είμαι η ντροπαλή, πάντα χαρούμενη και τέλεια ντυμένη γυναίκα, πώς μπορώ να εκφράσω θυμό και απογοήτευση;
  • Αν είμαι ο ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος που πάντα δείχνει συμπόνια για τους άλλους, πώς αντιμετωπίζω τη δική μου θλίψη και σύγχυση;
  • Αν είμαι η φλογερή, ανεξάρτητη και σούπερ δυναμική γυναίκα, πώς μπορώ να ζητήσω υποστήριξη και φροντίδα όταν το χρειάζομαι;
  • Ποιοι είστε κάτω από τα ρούχα σας; Χωρίς τη δουλειά σας; Χωρίς τα αντικείμενα που έχετε στην κατοχή σας; Χωρίς τα επιτεύγματά σας; Χωρίς τα χόμπι σας;
  • Ποιοι είστε χωρίς όλα τα πράγματα που έχετε μάθει στη ζωή, όλα αυτά που έχετε αισθανθεί μέχρι τώρα και χωρίς όλες τις ετικέτες που έχετε αναπτύξει που σας κάνουν να είστε αυτός που νομίζετε ότι είστε;

 

Το να αφαιρέσουμε αυτές τις μάσκες μπορεί να είναι τρομακτικό και μας βάζει σε μια ευάλωτη θέση, αλλά νομίζω ότι ένα από τα καλύτερα μέρη για να δεις, να απελευθερώσεις, να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να είσαι ευάλωτος είναι στο στρωματάκι σου στη γιόγκα.

Συχνά ενθαρρύνω τους μαθητές καθώς κινούνται μέσω της πρακτικής τους να παρατηρήσουν αν «φορούσαν» συγκεκριμένες μάσκες στις θέσεις που πήραν και αν μπορούσαν να μαλακώσουν ή να αφαιρέσουν την μάσκα και να κινηθούν προς τα μέσα. Να γίνουν ευαίσθητοι στο Bhavana.

Η λέξη Bhavana είναι μια σανσκριτική λέξη που σημαίνει να σκέφτεται με αίσθηση και στην περίπτωση της πρακτικής της asana να αισθάνεσαι τον τόνο της θέσης. Ορισμένες σκέψεις για να σας βοηθήσουν να συνδεθείτε με το bhavana της θέσης είναι: Τι επικοινωνεί αυτή η θέση; Αν η θέση είχε ένα χρώμα τι θα ήταν; Αν ήταν συναίσθημα ποια λέξη θα το χαρακτήριζε;

Παρατηρήστε τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια της πρακτικής σας, ποια μάσκα βάζετε όταν φτάσετε σε μια θέση που σας δυσκολεύει ή σας φαίνεται εύκολη ή σας φαίνεται τρομακτική; Ποιος είσαι εκείνη τη στιγμή;

 

Θα σας αφήσω να μελετήσετε & να αναλογιστείτε ένα μικρό απόσπασμα από μια συνέντευξη με τον Bryan Kest από το  Ντοκιμαντέρ “Oι Τιτάνες της Γιόγκα”:

Μου αρέσει να λέω ότι η ουσία της γιόγκα είναι η Αγάπη. Να αγαπάς τον εαυτό σου, να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τρόπος στη γη οποιοσδήποτε από εμάς να μπορεί να είναι ευτυχισμένος εάν δεν είμαστε εντάξει με το ποιοι είμαστε και πού είμαστε. Θα μπορούσατε να πείτε ικανοποίηση, θα μπορούσατε να πείτε ειρήνη και θα μπορούσατε να πείτε αγάπη. Και δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να αγαπάμε πραγματικά κάποιον άλλο αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας. Έτσι, η αποδοχή του ποιοι είμαστε και πού είμαστε μας επιτρέπει να αποδεχόμαστε τους άλλους.

“Εάν θέλετε να κάνετε αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, ρίξτε μια ματιά στον εαυτό σας και κάντε μια αλλαγή.“ – Michael Jackson. Man in the Mirror.

Και κοίταξε τον εαυτό του και προσπάθησε να κάνει την αλλαγή. Το πρόβλημα είναι ότι δεν καταλάβαινε καν το δικό του τραγούδι. Και ο λόγος που δεν κατάλαβε το τραγούδι είναι επειδή δεν το έγραψε.

Και μια μέρα αναφέρω το παραπάνω στην τάξη μου, εδώ στο Λος Άντζελες. Και το Λος Άντζελες είναι το Λος Άντζελες. Το οποίο είναι γεμάτο καταπληκτικούς δημιουργικούς ανθρώπους. Αυτό το πραγματικά όμορφο κορίτσι ήρθε σε μένα μετά την τάξη και όταν λέω όμορφη δεν το εννοώ εμφανισιακά, εννοώ τη λάμψη που έβγαινε από τα μάτια της. Και είπε ότι έγραψα αυτό το κομμάτι για τον Michael. Και βεβαίως γιατί είμαι Σκορπιός δεν εμπιστεύομαι κανέναν, οπότε αμέσως μετά το μάθημα έτρεξα στο δισκογραφικό κατάστημα. Και πήρα το άλμπουμ και το όνομά της ήταν γραμμένο εκεί. Και ξέρετε τι? Χαμογελούσα. Και βγάζει τόσο πολύ νόημα κάποιος που ασκείτε στη γιόγκα να έχει γράψει αυτό το τραγούδι γιατί αυτό είναι η γιόγκα.”

(Ο Bryan Kest είναι αναγνωρισμένος σαν τον ιδρυτή της donation-based yoga στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι επίσης ο δημιουργός της Power Yoga)

 

Namaste

Αντώνης Χαραλάμπους

 


Αφήστε μια απάντηση