Είναι αλήθεια πως οι πρώτες μέρες με το μωρό είναι απαιτητικές, ο θηλασμός, η αϋπνία, να συντονιστείς μαζί του, να πάρει βάρος, να συνέλθεις από την γέννα, οι ορμόνες, ο νέος σου ρόλος, μία τρελή κατάσταση γενικά. Για μένα τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν δύσκολο, η εγκυμοσύνη, ναι δύσκολη περίοδος, κουραστική. Αλλά η ζωή με την μπέμπα μου είναι κάτι μαγικό από την πρώτη μέρα! Η μυρωδιά της, η επαφή μας, το κλάμα, οι στιγμές που απλά την κοιτάω, o θηλασμός, οι ατελείωτες αγκαλιές και τα χουζούρια, η ηρεμία που της προσφέρει η επαφή μαζί μου, και σε εμένα ακόμα πιο πολύ, όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι ότι πιο πολύτιμο μου έχει συμβεί. Ένα ταξίδι πάνω από το ουράνιο τόξο!
Αναρωτιόμουν λοιπόν, τι είναι αυτό το συναίσθημα που σου προσφέρουν τα παιδιά όταν βρίσκεσαι γύρω τους; Ποια είναι αυτή η ενέργεια που σου αλλάζει όλο σου το είναι; Παρατήρησα πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά του άντρα μου και η δική μου. Η καθημερινότητα μας πια έχει ντυθεί με παιδικά τραγουδάκια και νανουρίσματα, γκριμάτσες, νάζια και αστείες φωνές. Πλήρης επιστροφή στην παιδικότητα μας!!!
Το ίδιο συμβαίνει και σε όποιον συγγενή ή φίλο συναντάει την μπέμπα μου. Το παρατηρώ ακόμα και σε αγνώστους που συναντώ στον δρόμο. Όση ώρα είναι μαζί της, το παιδί που κρύβει ο καθένας μέσα του έρχεται στην επιφάνεια δίχως ίχνος ντροπής, ξεπηδάει ξαφνικά χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξεθάβουν ότι μπορούν να θυμηθούν από την δική τους παιδική ηλικία, μνήμες από κάτι ξεχασμένο βαθιά στην ψυχή τους, κάτι που ήταν πάντα εκεί, απλά δεν υπήρχε χώρος για να εκφραστεί. Λες και κάτι μέσα τους μαλακώνει, γλυκαίνει, τα μάτια τους λάμπουν, σαν να καθαρίζει το μέσα τους, σαν κάτι να θεραπεύεται.
Κάπως έτσι περνάω και εγώ της μέρες μου, βρίσκοντας, και ίσως γνωρίζοντας από την αρχή το παιδί που κρυβόταν μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια. Οι μέρες μου κυλούν σαν νερό, ταξιδεύοντας πάνω από το ουράνιο τόξο!
Νamaste
