Αν σου έκανα την ερώτηση ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου;
Που θέλεις να δώσεις την ενέργεια σου και τον χρόνο σου;
Που θέλεις να επενδύσεις;
Ποια θα ήταν η απάντηση σου;
Διαβάζουμε και επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι η μόνη αλήθεια είναι η αγάπη και ειλικρινά πιστεύω καθώς ο ρομαντισμός και η αισιοδοξία κατέχουν ιδιαίτερη θέση στον χαρακτήρα μου ότι προσπαθούμε όλοι ειλικρινά για αυτήν, για την αγάπη. Αν όμως ρίξεις μία ματιά γύρω σου, ίσως και μέσα σου θα δεις ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων νιώθει μοναξιά, διδάσκοντας γιόγκα το συναντώ πολύ συχνά και ίσως είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες για τις ασθένειες της εποχής. Μπορεί να αισθάνεσαι μοναξιά και να έχεις γύρω σου πολύ κόσμο, φίλους, σύντροφο, παιδιά, η ποιότητα της σχέσης σας όμως καθορίζει το αν νιώθεις μόνος σου ή όχι. Μπορεί επίσης να δηλώνεις ότι έχεις επιλέξει να ζεις μοναχικά και ότι περνάς πολύ καλά με τον εαυτό σου.
Η αναπνοή που είναι από τα βασικότερα στοιχεία της πρακτικής μας και είναι μία από τις βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού για να μπορεί να ζήσει, είναι και ο τρόπος που συνδεόμαστε με το υπόλοιπο σύστημα, με κάθε εισπνοή λαμβάνουμε οξυγόνο, prana(ζωτική ενέργεια) και με κάθε εκπνοή προσφέρουμε, απελευθερώνουμε διοξείδιο του άνθρακα το οποίο το χρειάζονται τα δέντρα. Κάθε λεπτό από τη ζωή μας, κάθε αναπνοή είναι μία απόδειξη ότι είμαστε συνδεδεμένοι, ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι ενός συστήματος που είναι εκεί για να μας δώσει ζωή, και να του δώσουμε και εμείς με την σειρά μας.
Στην πρακτική της γιόγκα και της Ινδικής παράδοσης γενικότερα η έννοια της προσφοράς σε άλλους, σε Θεότητες ή δασκάλους, σε συναισθήματα ή αισθήσεις, είναι κάτι το οποίο εφαρμόζεται για να φέρει επίγνωση με σκοπό να βιώσεις την παρούσα στιγμή, το τώρα. Η αναγνώριση των παραπάνω εξυπηρετεί επίσης σαν μία υπενθύμιση ότι όλα τα πλάσματα και οι εμπειρίες είναι συνδεδεμένα με έναν άλυτο δεσμό. Αυτό επιτρέπει στο μυαλό να απελευθερώνεται από την ανάγκη να γνωρίζει τα πάντα και την ίδια στιγμή ενθαρρύνει το εγώ να διαλυθεί. Η έννοια της προσφοράς μας επιτρέπει να αισθανθούμε εκτίμηση και σεβασμό σε αυτό που ήδη υπάρχει και όχι σε αυτό που θα θέλαμε να υπάρχει, πολύ πριν φτάσουμε στο σημείο να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση του θανάτου μας. Προσφέροντας την εκτίμηση και τον σεβασμό μας στους άλλους ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να ορίσουμε την λέξη γιόγκα που σημαίνει ένωση και είναι η έννοια να εξερευνάμε την θεμελιώδη φύση των σχέσεων μέσα από την ποιότητα της αγάπης. Στην πραγματικότητα μέσα από την σχέση μας με τους άλλους όλες οι πρακτικές της γιόγκα αναπτύσσονται.
Η πρόκληση και η δυσκολία στην δημιουργία ουσιαστικών και αυθεντικών ανθρώπινων σχέσεων δεν είναι πρόβλημα των καιρών, ούτε κάποιας συγκεκριμένης κουλτούρας. Η αποφυγή αυτών είναι κάτι που βιώνουν παγκόσμια μεταξύ τους τα ανθρώπινα πλάσματα. Στις πιο παλιές ιστορίες της γιόγκα, στους ύμνους των Βεδών, σε μία προϊστορική μυθική εποχή, τραγουδούν σε ποιητικό ρυθμό για τα προβλήματα στις σχέσεις και την εμπειρία της χαράς που βιώνουν όταν αυτά λύνονται. Από την αρχή της γιόγκικης παράδοσης χιλιάδες άνθρωποι έχουν εργαστεί και συνεχίζουν να εργάζονται για αυτό το βασικό πρόβλημα στις σχέσεις και πώς θα αποκτήσουμε μία ανοιχτή, ακτινοβόλος καρδιά.
Στο πρώτο κιόλας σκαλοπάτι από το οχταπλό μονοπάτι του Πατάντζαλι, στην παραδοσιακή γιόγκα που ονομάζεται γιάμας ή η πρακτική της σχέσης μας με τους άλλους, ορίζεται η σημαντικότητα της σύνδεσης με τα υπόλοιπα πλάσματα σαν αναπόσπαστο κομμάτι σε όλες τις μορφές γιόγκα.
Ας μιλήσουμε με γεγονότα όμως, στην παρακάτω μελέτη του πανεπιστημίου Harvard η οποία έχει διαρκέσει 75 χρόνια, το οποίο είναι πάρα πολύ σπάνιο καθώς οι περισσότερες διακόπτονται γύρω στην 10ετία λόγο θανάτων, έλλειψης χρηματοδότησης κ.α. έλαβαν μέρος 724 άνδρες από την εφηβεία τους μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Oι επιστήμονες λοιπόν παρακολούθησαν τις ζωές αυτών των ανθρώπων κρατώντας αρχεία από τις εξετάσεις τους, παρατηρώντας τις ζωές τους στο εργασιακό τους περιβάλλον, στο κοινωνικό στους περιβάλλον, ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, στο σαλόνι τους για όλα αυτά τα χρόνια με σκοπό να βρουν τι κοινό είχαν οι άνθρωποι που ήταν ευτυχισμένοι. Οι μισοί που επιλέχθηκαν ήταν σπουδαστές του Harvard και οι άλλοι μισοί από μία φτωχογειτονιά της Victoria που στο σπίτι τους κάποιοι δεν είχαν πόσιμο και ζεστό νερό. Αφιέρωσε 12 λεπτά από το χρόνο σου να δεις το αποτέλεσμα και μετά πήγαινε ξανά στην αρχή του κειμένου να απαντήσεις τις ερωτήσεις μου:
Μία άλλη μελέτη που ονομάζεται The Blue Zone Project η οποία πρωτοεμφανίστηκε το 2005 στο περιοδικό National Geographic με τίτλο ¨The secrets of a long life” (Τα μυστικά τη μακροζωίας) ορίζει 5 σημεία του πλανήτη ( ένα από αυτά είναι η Ικαρία) που oi άνθρωποι ζουν περισσότερο και τι κοινό έχουν μεταξύ τους. Η υγιής οικογενειακή κατάσταση και οι κοινωνικές τους σχέσεις παίζουν πάλι πρωταρχικό ρόλο. Δες περισσότερα εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Blue_Zone
Η ευτυχία που προσφέρει μία ουσιαστική σχέση είναι κάτι το αναντικατάστατο, χαρίζει υγεία και ενέργεια, το συναίσθημα της πληρότητας και της ασφάλειας, έναν πιο ήρεμο νου και μια καρδιά γεμάτη και φωτεινή. Σε αντίθεση μία εικονική, συμβιβασμένη σχέση με προβλήματα και διαπληκτισμούς μας αδειάζει και μας αρρωσταίνει. Η οικογένεια, οι φίλοι, ο/η σύντροφος είναι σημαντικά κομμάτια της ζωής σου που περιμένουν να τους δώσεις την προσοχή που τους αρμόζει. Αξίζεις το καλύτερο και είναι εκεί έξω, αλλά χρειάζεται ισότιμη δουλειά και από τις δύο πλευρές, χρόνο, προσπάθεια και υπομονή.
Είναι η πρακτική της ζωής, η έβδομη σειρά όπως λέγεται στον κόσμο της ashtanga yoga, η πιο δύσκολή αλλά και η πιο σημαντική. Ότι και να κάνεις, όσους διαλογισμούς, asanas, chanting, όσο και να διαβάσεις και να αισθάνεσαι πνευματικός, η ζωή είναι εκεί έξω. Η πρακτική της γιόγκα έχει νόημα στο εδώ και στο τώρα και στην ικανότητα να την μοιράζεσαι.
Καλή πρακτική!
“Δεν υπάρχει χρόνος, τόσο μικρή είναι η ζωή για διαπληκτισμούς, απολογίες,πικρίες και ευθύνες. Υπάρχει χρόνος μόνο για αγάπη, και αυτός ακόμα είναι λίγος.” Mark Twein
Namaste
(Χρήση αποσπασμάτων από το βιβλίο The Mirror of Yoga – Awakening the Intelligence of Body and Mind – Richard Freeman)
